علی تجویدی کیست ؟
درباره علی تجویدی، زندگینامه و بیوگرافیعلی تجویدی کیست ؟
درباره علی تجویدی، زندگینامه و بیوگرافیدر بلند هنگام هیچ نیرویی نمی تواند ، در برابر فرهنگ و هنر ، ایستادگی کند . حکیم ارد بزرگ
در بلند هنگام هیچ نیرویی نمی تواند ، در برابر فرهنگ و هنر ، ایستادگی کند . حکیم ارد بزرگ
بزرگ شیروان ، حکیم ارد بزرگ
بسیار یاد کردن از سختی های زندگی ، بردگی می آورد . حکیم ارد بزرگ
آنچه بدست خواهی آورد ، فراتر از کاری که انجام داده ایی نخواهد بود . حکیم ارد بزرگ
سخنان حکیم ارد بزرگ
آدم خودساخته ، بازیچه بادهایی که به هر سو روانند ، نمی گردد . حکیم ارد بزرگ
بسیاری از سختی هایی که می کشیم ، به خاطر خجالت و ترس از نگاه و فکر دیگران درباره ماست . هیچ کار شرافتمندانه ایی ، خجالت ندارد و از ارزش ما نیز نمی کاهد . حکیم ارد بزرگ
با نگاه پست ، مهرانگیزترین کارها را هم می توان ننگ شمرد . حکیم ارد بزرگ
اگر از خودخواهی کسی به تنگ آمده ای ، او را خوار مساز ، بهترین راه آن است که چند روزی رهایش کنی . حکیم ارد بزرگ
مردی که همسرش را به درشتی بیرون می کند ، به اشک به دنبالش خواهد دوید . حکیم ارد بزرگ
همسر خویش را از ناکسان بدور بداریم ، چرا که دیر یا زود پلشتی وجود آنها ، زندگیمان را نابود خواهد کرد . حکیم ارد بزرگ
همسران ، همواره باید یکدیگر را ، لبریز از واژه های مهرآمیز نمایند . حکیم ارد بزرگ
هنر ، برآیند شناور بودن خرد ، در جهان احساس است . حکیم ارد بزرگ
آهنگ دلپذیر ، نوا و آوای گیتی است . حکیم ارد بزرگ
در سرزمینی که کار و آرمان بزرگ هست ، دوستی های نابهنجار دختر و پسر گل نمی کند . حکیم ارد بزرگ
آنگاه که نمی دانم چه می گویم، چیزی جز راستی، بر زبانم جاری نیست. حکیم ارد بزرگ
برای رستگاری ، همواره نگاهت به راستی باشد و درستی . حکیم ارد بزرگ
سخنان بزرگان ، کلیدهای پر ارزش زندگیست . حکیم ارد بزرگ
////////////////
خود کامگان ، در ژرفنای وجود خویش گم می شوند . حکیم ارد بزرگ
................
اوحدی
نهان از نهان کیست؟ دلدار ماست
برون از جهان چیست؟ بازار ماست
به دستم ز باغ جهان گل مده
که بی‌روی آن نازنین خار ماست
اگر مقبلی هست،در بند اوست
وگر مشکلی هست، در کار ماست
بر ما بجز نام آن رخ مگوی
که او قبلهٔ چشم بیدار ماست
ندیدی رخش را، ز ما هم مپرس
بدیدی، چه حاجت به گفتار ماست؟
چو پندار باشی ز دلدار دور
که دوری هم از پیش پندار ماست
در آن مصر اگر شرمساری بریم
ازین صاع باشد، که دربار ماست
ز نار غم آن پری شعله‌ای
باین خرقه در زن، که زنار ماست
میان من و او حجاب اوحدیست
چو او رفع شد، روز دیدار ماست
روزه‌داران را هلال عید ابروی شماست
شب نشینان را چراغ از پرتو روی شماست
ماه زنگی نسبت رومی رخ شاهی نسب
بزرگترین فیلسوف جهانبنده آن چشم ترک و زلف هندوی شماست
مشک چینی را ز غیرت بر نمی‌آید نفس
زان دم عنبر، که در دام دو گیسوی شماست؟
این که می‌آید دم صبحست یا باد ختن؟
یا نسیم روضهٔ فردوس؟ یا بوی شماست؟
از بهشت ار شاهدی خیزد شما خواهید بود
در جهان ار جنتی باشد سر کوی شماست
تعبیر خوابسوختیم از مهرتان، هم سایه‌ای می‌افگنید
کندرین همسایه میل خاطری سوی شماست
حال محنتهای من محتاج پرسیدن نبود
محنت ما را، که خواهد بودن، از خوی شماست
تا ز دست آن سر زلف چو چوگان زخم خورد
این دل آشفته سرگردان تراز گوی شماست
بر دو رویم سال و مه این اشک خون رفتن روان
جبار باغچهباناز دو رویی کردن دلهای چون روی شماست
گر کشیدم در کنار، از لاغری نتوان شناخت
کین تن باریک من، یا حلقهٔ موی شماست
اوحدی را دل ز سنگ انداز دوری خسته شد
باز پرسیدش، که آن مسکین دعاگوی شماست
تا زنده‌ایم، یاد لبش بر زبان ماست
ذکرش دوای درد دل ناتوان ماست
گر فتنه می‌شویم بر آن روی، طرفه نیست
زیرا که یار فتنهٔ آخر زمان ماست
گیرم که مهر او ز دل خود برون برم
این درد را چه چاره؟ که در مغز جان ماست
از ما مپرس: کاتش دل تا چه غایتست؟
از آب دیده پرس، که او ترجمان ماست
انصاف، حیف نیست که باری نمی‌دهد؟
فانتزی من :شاخی چنین شگرف، که در بوستان ماست
مشکل رها کند که : بگوییم حال خویش
بندی، که از محبت او بر زبان ماست
ای اوحدی، ز غیر شکایت چه می‌کنی؟
ما را شکایت از بت نامهربان ماست
لاله افیون در شراب انداختست
نرگس و گل را خراب انداختست
از ریاحین چرخ در ناف زمین
نافهای مشک ناب انداختست
نغمهٔ شیرین مرغان سحر
حکیم ارد بزرگ HAKIM OROD BOZORGشور در مستان خواب انداختست
عندلیب از عشق گل در بوستان
نالهٔ چنگ و رباب انداختست
شرم بادا لاله را! تا از چه روی
پیش ترک من نقاب انداختست؟
بر سر خوان غمش در هر طرف
بیژن مرتضوی *** bijan mortazaviاز دل بریان کباب انداختست
ترک من تیری نیندازد خطا
خود چه گفتم؟ کی صواب انداختست؟
سرو مرد قامت او نیست، لیک
خر بسی خر در خلاب انداختست
معین *** moeinعشقبازان در بهشتند،اوحدی
زهد ما را در عذاب انداختست
زود پوسد جامهٔ پرهیز ما
کین قصب بر ماهتاب انداختست
4-
